Dynamiek in Zuid Soedan

Zoals ik al aangaf zijn de zaken hier behoorlijk uit de hand gelopen sinds de VN besloot dat ik het gebied moest betreden. Hoewel de gevechten op anderhalf uur vliegen plaatsvonden was het toch een alles behalve “ver van bed show”. Ik heb vorige keer al aangegeven dat het bezoek aan BENTIU minder gezellig was dan het in eerste instantie leek. Ook de zaken in een ander plaats in het noorden gingen wat minder dan gepland. We hadden daar wat mensen zitten die uiteindelijk precies in het midden van alle ellende terecht gekomen bleken te zijn. Omdat ik op dat de Senior van het detachement was, mocht ik me hier best intensief mee bezig houden. Het meest frustrerende is in zo’n geval het feit dat de burgercollega’s bij de VN vooral besluiteloos zijn en meer met hun eigen baantje bezig dan met de dingen die ze eigenlijk zouden moeten regelen. Hierdoor werd het steeds moeilijker onze mensen uit de vuurlinie weg te krijgen en werden hun verslagen / rapporten met de dag verontrustender. Laat ik het echter kort samenvatten dat als je hen dan van het vliegveld haalt, het best goed voelt en je er ’s avonds met smaak een biertje op neemt.
Aan de ander kant was daar ook het geval van de Nederlandse priester (of dominee?? Ik ben niet gelovig dus weet het verschil niet). Deze man had al verschillende disputen meegemaakt en gaf aan dat hij die meestal uitzat met een boek op een beschutte plaats. Deze keer echter had hij geen goed gevoel en vroeg onze jongens hem op te komen halen. Zij hebben 3 keer geprobeerd met een patrouille langs te komen maar werden ieder keer tegengehouden. Dan denk je toch aan zijn laatste zin “als het niet lukt, ook goed…..” In mijn ogen echte heldendom door een rotsvast geloof. Ik zou ook dolgraag willen weten hoe hij het nu maakt. Misschien kan degene die reageerde op een vorige bericht met de initialen MR mij meer vertellen. Hij gaf aan dat zijn broer daar al erg lang zendelingenwerk o.i.d. deed.