VN-missie in Zuid Soedan

na de eerste belevenissen nog thuis in de vorm van het maar niet boeken van een ticket uiteindelijk op de kerstmarkt van Dordrecht toch het bericht gekregen dat mijn ticket er was. Thuis gekomen natuurlijk meteen gekeken en bleek gelukkig een verkeerde te zijn. Nu kon men dat op maandag pas herstellen en moest ik op dinsdag al vliegen. Ofwel kunst en vliegwerk om nog op tijd het ticket binnen te hebben.

Ondanks alles verzamelden we met de hele familie dinsdag om 06.30 voor het vertrek naar Schiphol.Omdat het altijd zo is dat als je haast hebt er file staat en als je ruim in je tijd zit, kan je zo doorrijden.Dus waren we behoorlijk aan de vroege kant. Behalve de familie was er ook nog een afgevaardigde van de DMO. Na het inleveren van de bagage nog even gezellig koffie gedronken en afscheid genomen. Hier bleek dat kennis(sen) op Schiphol zich uitbetalen. Datzelfde deed een diplomatiek paspoort want ik kon in iedere voorkeurrij aansluiten en was dus in on-time in het vliegtuig.

Omdat de ellende al was begonnen met het ticket, zette dit zich gezellig voort met het vliegtuig. Er sloot een klep niet en die moest gemaakt worden. Dit kostte slechts anderhalf uur waardoor we iets later vertrokken. De captain zag wel kans 3 kwartier in te halen maar verspilde die weer toen in Kigali een brancard ingebouwd moest worden. Dit gebeurde zo professioneel dat de captain beval er een eind aan te maken. Helaas voor ons wilde of kon men hem niet verstaan en gingen de lokale monteurs vrolijk door met monteren. Dit kostte ons dus weer anderhalf uur en kwamen we uiteindelijk rond 00.30 op het vliegveld van Entebbe. Ook hier betaalde mijn paspoort zich weer uit en stond er gelukkig iemand op me te wachten om me naar het hotel te brengen. Na een kort ritje langs het vliegveld ingecheckt en om een uurtje of 01.30 naar bed.