Nog even voor de break
Door: John
19 Februari 2014 | Zuid Sudan, Juba
Nog even voor de break
Momenteel zit ik een paar dagen voor de halverwege break. De afgelopen tijd stond in het teken van de gebeurtenissen buiten de poort waar ik het al over had gehad. Na het staakt het vuren beriep iedereen zich zo’n beetje op het feit dat ze niet kunnen lezen, laat staan in het Engels. Ofwel ze gingen gewoon door waar ze gebleven waren met elkaar uitmoorden en daar de ander dan van beschuldigen. Op zich best knap als je dat dan ook nog naar de buitenwereld weet te verkopen dat de ander het heeft gedaan. Wat er zoal gebeurt zien jullie op TV als de Centraal Afrikaanse Republiek (CAR).
Toch leek er een beetje een eind aan de ellende gekomen te zijn. Men begon hier zelfs al na te denken over de tijd na het officiële vredesverdrag en waren dus zo’n beetje bezig met het schrijven van aanbevelingen hoe hier mee om te gaan. Op zich aardig als je weet dat jou beschouwing naar New York gaat, waar de hotemetoten ter plaatse er wat mee gaan doen. Zoals ik al zei het ging allemaal prima totdat men in het noorden van het land opnieuw begon. Nu moet je goed begrijpen dat Zuid Soedan net zo groot is als Frankrijk en de landen daar omheen zijn nog groter. Vergelijkbaar zijn ze bij Lille aan het knokken en is ons hoofdkwartier in Marseille. Dit betekent dus dat de fase van even rustig aan is afgesloten en we weer als vanouds bezig zijn. Ofwel gewoon van z’n 2 weer naar z’n 5. Zie het positief, gaan de dagen lekker snel…….
Het is echter wel zo dat ze hier alles behalve logisch denken, althans dat vinden wij. Iemand zonder aanvullende hogere militaire opleiding had deze crisis een week of 4 geleden al beëindigd, maar hier zijn ze nog steeds bezig. Op z’n Afrikaans dus vooral rustig aan zodat ook de gemiddelde vaste VN-medewerker snapt wat er gebeurt en de tegenstander alle tijd heeft om te reageren. Aan de andere kant gebeuren er ook dingen die vriend en vijand verrassen, dus “never a dull moment”.
Tussen de bedrijven door eindelijk het juiste formulier weten te vinden voor de aanvullende VN-toelage die wij krijgen voor huisvesting en voeding. Na 2 maanden van het kastje naar de muur gestuurd te zijn (ook elektronisch / internet gewijs) geeft het toch een warm gevoel als iemand van de financiële sectie het weet te regelen. Was ook bijna moeilijk om het niet te doen want ik had 6 dezelfde formulieren bij waarvan er dan uiteindelijk 1 de juiste bleek. Ik zag het verschil met de andere 5 niet zo bijster, maar het bleek te bestaan. Kortom geregeld en ik heb zelfs al bericht dat ze geld over gaan maken. Kunnen we misschien als ik volgende week als met Linda op safari ben nog samen uit eten……….
Momenteel zit ik een paar dagen voor de halverwege break. De afgelopen tijd stond in het teken van de gebeurtenissen buiten de poort waar ik het al over had gehad. Na het staakt het vuren beriep iedereen zich zo’n beetje op het feit dat ze niet kunnen lezen, laat staan in het Engels. Ofwel ze gingen gewoon door waar ze gebleven waren met elkaar uitmoorden en daar de ander dan van beschuldigen. Op zich best knap als je dat dan ook nog naar de buitenwereld weet te verkopen dat de ander het heeft gedaan. Wat er zoal gebeurt zien jullie op TV als de Centraal Afrikaanse Republiek (CAR).
Toch leek er een beetje een eind aan de ellende gekomen te zijn. Men begon hier zelfs al na te denken over de tijd na het officiële vredesverdrag en waren dus zo’n beetje bezig met het schrijven van aanbevelingen hoe hier mee om te gaan. Op zich aardig als je weet dat jou beschouwing naar New York gaat, waar de hotemetoten ter plaatse er wat mee gaan doen. Zoals ik al zei het ging allemaal prima totdat men in het noorden van het land opnieuw begon. Nu moet je goed begrijpen dat Zuid Soedan net zo groot is als Frankrijk en de landen daar omheen zijn nog groter. Vergelijkbaar zijn ze bij Lille aan het knokken en is ons hoofdkwartier in Marseille. Dit betekent dus dat de fase van even rustig aan is afgesloten en we weer als vanouds bezig zijn. Ofwel gewoon van z’n 2 weer naar z’n 5. Zie het positief, gaan de dagen lekker snel…….
Het is echter wel zo dat ze hier alles behalve logisch denken, althans dat vinden wij. Iemand zonder aanvullende hogere militaire opleiding had deze crisis een week of 4 geleden al beëindigd, maar hier zijn ze nog steeds bezig. Op z’n Afrikaans dus vooral rustig aan zodat ook de gemiddelde vaste VN-medewerker snapt wat er gebeurt en de tegenstander alle tijd heeft om te reageren. Aan de andere kant gebeuren er ook dingen die vriend en vijand verrassen, dus “never a dull moment”.
Tussen de bedrijven door eindelijk het juiste formulier weten te vinden voor de aanvullende VN-toelage die wij krijgen voor huisvesting en voeding. Na 2 maanden van het kastje naar de muur gestuurd te zijn (ook elektronisch / internet gewijs) geeft het toch een warm gevoel als iemand van de financiële sectie het weet te regelen. Was ook bijna moeilijk om het niet te doen want ik had 6 dezelfde formulieren bij waarvan er dan uiteindelijk 1 de juiste bleek. Ik zag het verschil met de andere 5 niet zo bijster, maar het bleek te bestaan. Kortom geregeld en ik heb zelfs al bericht dat ze geld over gaan maken. Kunnen we misschien als ik volgende week als met Linda op safari ben nog samen uit eten……….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
